Deze in 1929 gebouwde brug heeft in het midden een 22 graden knik. Dit was nodig om de brug op vaste rotsbodem te kunnen bouwen. Van 1936 tot 1965 was deze tolbrug onderdeel van de R 66 route.
Het laatste stuk door Illinois tot net voor Chicago wat er mij nog rest.
Als je rechtsonder in de hoek op dat knopje drukt dan hoor je het nummer "Get Your Kicks On Route 66" van Bobby Troup. Nog nooit van gehoord. Ik ken deze muziek van de Rolling Stones. De brug zelf is niet meer berijdbaar. Alleen te voet of met de fiets.
Even pauzeren op dit old stukje R 66.
Ja die hadden we nog niet gehad. De VW golf in de grond gegraven. Hoe kom je er op.
Zowat een week geleden zag ik via Facebook dat het museum Country Classic Cars afgebrand was. Hier kom ik nu langs want het ligt ook langs de R 66. En daar hoef ik niet te gaan kijken. Er is zijn heel veel mooie auto's verloren gegaan.
Verder gereden naar Litchfield en dan kom ik langs dit mooie oude Shellstation.
Ja en nu?
Ook Moeder Maria heeft een plaatsje gevonden. Al vanaf 1959 is deze beschermvrouw langs de R 66
Ja Amsterdam staat er ook bij. Nog 8011 km te gaan.
In Elkhart is het bijna uitgestorven.
Maar ze hebben er wel een onderdelenwinkeltje van tuinmachines van het merk Simplicity. Echt ouderwetswinkeltje.
De Mill was een broodjeszaak annex restaurant langs de R 66. Nu een museum.
En dan kom ik deze fietser tegen. Even stoppen en praten. Hij komt uit Estland en is van New York naar Washington aan het fietsen. Ja je moet er maar zin in hebben. En hij is op 31 Mei aangekomen en nu nog niet halverwege. Maar het is me ook wel ver. Waar je al niet zin in hebt. Om te slapen heeft hij een hangmat bij en belt gewoon ergens aan met het verzoek of hij dan in de tuin mag overnachten. Dikwijls krijgt hij er dan ook nog een bord eten bij verteld hij. Nou goede reis en succes gewenst.
Ieder zijn eigen weg weer vervolgd. Staat deze toren nou zo scheef of ligt dat aan mij.
Het reclame beeld voor Bunyons Hot Dogs. Het stond eerst in het plaatsje Cicero maar is verhuisd naar het plaatsje Atlanta.
Regelmatig verlaten huisjes en gebouwtjes langs de route.
Ik rijd een heel stuk langs een oud stuk R 66 waar men er aan een kant een fietspad van gemaakt heeft.
Met rustplaatsje.
En natuurlijk hoort de politie er ook bij. Dit is de eerste motorpolitiepost.
Als ik verder rijdt kom ik door Pontiac. En daar is veel te zien. Lincoln staat al te wachten.
He jij. Wel uitkijken met oversteken.
Kijk dit is nog eens een blitse camper.
Er zat zelfs een leuk meisje in die van alles wist te vertellen over de artiest (Bob Waldmire) die hem gebouwd had en er de R 66 mee op en neer reed.
De bestuurderstoel die is ook prima.
Nog wat plaatjes uit Pontiac. Prachtig al die muurschilderingen. Ja toch. Niet dan.
Ik ben bijna aan het einde van de R 66 bij Chicago. Nog een klein stukje met nog een paar dorpjes.
Het pompstation in Dwight. Tot 1999 in gebruik geweest.
De eigenaar heeft een nieuw tankstation gebouwd bij de Interstate en dit aan de gemeente geschonken. En die hebben het opgeknapt en een museum functie gegeven.
Van Dwight rijdt ik naar Gardner.
Ik ben nu in de voorstad van Chicago en hier wordt het verkeer een puinhoop. Voor mij heb ik de route 66 gereden en in Chicago zelf ga ik niet zoeken. Het is hier veel te druk met allemaal wegwerkzaamheden. Het regent dat het giet maar het koelt eigenlijk niet af. Morgen ga ik het plaatsje Holland zoeken. Over dit stuk R 66 heb ik 3 dagen gedaan.
